YAZAR: BURCU AKTAŞ

Sehir, bir çocugun tadını begenmeyip fırlatıp attıgı sekere benziyor. Orada yasayanlar da sekere üsüsmüs karıncalara. Kahverengi denizi, bitmeyen insaatları, apartmanlarla kaplı tepeleri, ne zaman gelecegi bilinmeyen kısı, içine çekince öksürten havası, plastik çiçeklerle kaplı bahçeleri olan Sehir’e hos geldiniz. Bu hikâye, Sehir’in merkezinde yasayan seksen bes buçuk yasındaki Mualla’nın pencere kenarında geçiyor. Tek yaptıgı sey dısarıyı, arı kovanına benzeyen caddeyi dürbünüyle seyretmek. Iste yine orada dikiliyor...

Neler gördügünü anlatmadan önce bir soru:

Bir ayı mı yoksa bir insan mı daha vahsidir?